Obraz kliniczny zaburzenia

Zespół natręctw powstaje w wieku dziecięcym, młodzieżowym lub w okresie dorosłości, zwykle do 35 roku życia. Nie ma istotnych różnic w obrazie zaburzenia w zależności od wieku, chociaż u młodszych dzieci nie pojawiają się obsesyjne myśli a wyłącznie natrętne zachowania. Oczywiście pewne rytuały, np. związane z czynnościami wykonywanymi przed zaśnięciem, przeskakiwanie płytek chodnikowych są charakterystyczne dla młodszych dzieci i zanikają z wiekiem. Wśród dorosłych najczęściej występują łącznie – natrętne myśli i zachowania.

Osoba cierpiąca z powodu zespołu natręctw doświadcza również lęku, napięcia, przygnębienia lub niepokoju. W okresie nasilania zachowań czy myśli natrętnych może pojawić się spowolnienie myślenia i ruchów lub depresja.

Natręctwa zabierają dużo czasu i zakłócają życie rodzinne, społeczne i zawodowe. Osoby cierpiące z powodu OCD próbują przeciwstawiać się obsesyjnym myślom i zachowaniom, dopiero w OCD o dużym nasileniu pacjenci nie próbują kontrolować ani opierać się w żadnym stopniu natręctwom. Zarówno myśli jak i zachowania natrętne traktowane są zwykle jako bezsensowne, absurdalne lub przesadne. Pacjenci mogą unikać sytuacji, w wyniku których doszłoby do nasilenia myśli lub czynności natrętnych. Z powodu najczęściej występujących natręctw dotyczących zakażenia lub zabrudzenia unikają np. podawania ręki, korzystania z publicznych środków transportu, spotkań towarzyskich a czasem nawet wychodzenia z domu.

Zespół natręctw jest zaburzeniem przewlekłym, rzadko dochodzi do pełnej remisji.