Rozpoznanie otępienia, leczenie objawów

Definicja otępienia

Otępienia są niejednorodna grupą chorób charakteryzujących się zaburzeniem pamięci i funkcji poznawczych: zaburzeniem pamięci świeżej i długotrwałej, upośledzeniem zdolności do zapamiętywania i odtwarzania śladów pamięciowych a także zaburzenia uwagi – ciągłości uwagi, jej podzielności i selektywności.

Biologicznie otępienie jest skutkiem różnorodnych procesów neurodegeneracyjnych: dochodzi do nieodwracalnej utraty neuronów lub odkładania w nich nieprawidłowych białek. Procesy te upośledzają prawidłowe funkcjonowanie komórek, grup komórek a w końcu całych struktur mózgowych.

Leczenie objawów otępienia

Możliwość leczenia zaburzeń pamięci jest ograniczona, ponieważ największą poprawę osiąga się najczęściej tylko w pierwszym etapie zachorowania czyli otępieniu łagodnym. W otępieniu umiarkowanym i ciężkim uzyskuje się częściowe poprawy lub częściej spowolnienie choroby. Natomiast leczenie depresji, zespołu urojeniowego czy zaburzeń zachowania przynosi dużą ulgę osobom dotkniętym otępieniem i ich opiekunom.

Diagnoza otępienia łagodnego jest możliwa po wykluczeniu zespołu depresyjnego i szeregu schorzeń somatycznych, m.in.: niedoczynności tarczycy, niedoczynności nadnerczy, anemii. Potwierdzenie daje badanie neuropsychologiczne.