Zaburzenia lękowe – leczenie

Najczęstszą formą lęku jest niepokój. Przybiera on różne formy, np. zamartwiania czy napięcia psychicznego lub odczuwanego w ciele.

Właśnie cielesne objawy lęku bywają dość często mylone z wystąpieniem choroby somatycznej, są to: kołatanie serca, poty, drżenie, trudności z oddychaniem, ucisk w gardle czy dławienie, ucisk, kłucie czy ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, wrażenie omdlewania, brak równowagi.

Zaburzenia lękowe to napady paniki, lęk przestrzeni (agorafobia), lęk społeczny.

Zaburzenia lękowe są zaburzeniami nerwicowymi.

Rozpoznanie zburzeń lękowych

Strach i lęk są jednymi z częściej przeżywanych i rozpoznawanych przez nas emocji.

Składa się na nie odczuwana psychicznie obawa, objawy cielesne towarzyszące tym emocjom, jak również zachowania podejmowane w celu uniknięcia przedmiotu wywołującego strach czy lęk.

Strach występuje w obliczu rzeczywiście występującego zagrożenia dobrostanu osoby (np. egzamin), czy niebezpieczeństwa (np. ryzyko zranienia).

Lęk występuje w obliczu zagrożeń irracjonalnych, lub nagle i nieoczekiwanie, bez poprzedzającego uświadomienia sobie jakiegokolwiek, nawet subiektywnego zagrożenia.

Jeżeli lęk osiąga nasilenie i częstość taką, że destabilizuje życie i/lub powoduje stopniowe podporządkowanie życia lękowi, to oznacza, że rozwinęło się zaburzenie lękowe.

Psychiczne objawy lęku

– obawa utraty kontroli, uczucie oszołomienia, zwariowania, lęk przed śmiercią, poczucie nierealności otoczenia lub siebie.

Objawy z ciała

– bicie serca, duszność, dławienie, poty, dygotanie, ciężar w klatce piersiowej, drętwienie. Objawy te są przyczyną poszukiwania pomocy u lekarzy rodzinnych czy kardiologów, poczucia niepewności co do swojego zdrowia a także stresującej diagnostyki. Diagnostykę wykluczającą schorzenia somatyczne (cielesne) warto a nawet trzeba wykonać. Lęk może maskować objawy takich poważnych chorób jak: choroba wieńcowa serca, hipoglikemia (spadek cukru we krwi w cukrzycy), nadczynność tarczycy. Lęk występuje też w zespołach abstynencyjnych po przerwaniu ciągu alkoholowego a także po odstawieniu marihuany, amfetaminy czy kokainy.

Leczenie zaburzeń lękowych

Zaburzenia lękowe to jedne z najczęstszych problemów psychicznych, z którymi zgłaszają się pacjenci. Objawy mogą obejmować uporczywe napięcie, napady paniki, trudności w koncentracji, problemy ze snem, a także objawy somatyczne, takie jak kołatanie serca czy duszności. Choć lęk jest naturalną reakcją organizmu, jego przewlekła forma może znacząco obniżyć jakość życia.

🔹 Psychoterapia jako fundament leczenia

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest uznawana za najskuteczniejszą metodę leczenia zaburzeń lękowych. Pomaga pacjentowi:
– rozpoznać i zmienić negatywne schematy myślenia,
– nauczyć się technik radzenia sobie z lękiem,
– zredukować unikanie sytuacji wywołujących napięcie,
– odzyskać kontrolę nad reakcjami emocjonalnymi i fizycznymi.

W wielu przypadkach psychoterapia pozwala osiągnąć trwałą poprawę bez konieczności stosowania leków.

🔹 Farmakoterapia jako wsparcie w trudniejszych przypadkach

W praktyce jednak najczęściej stosuje się leczenia farmakologiczne. Wpływa na to przeważnie „zmęczenie” pacjenta objawami i chęć uzyskania jak najszybszej poprawy. Poprawę można uzyskać już w pierwszych tygodniach leczenia przy zastosowaniu leków przeciwlękowych i przeciwdepresyjnych (np. SSRI, SNRI)- zachodzi ona stopniowo i systematycznie w kolejnych miesiącach. Poprawa jest szczególnie widoczna u pacjentów z towarzyszącą lękowi depresją.

Ważne: Leczenia nie należy przerywać samodzielnie — zbyt krótka terapia może prowadzić do nawrotu objawów. Decyzję o zakończeniu leczenia zawsze podejmuje lekarz psychiatra, uwzględniając:
– nasilenie objawów,
– czas trwania zaburzenia,
– reakcję na leczenie,
– ogólny stan psychiczny pacjenta.

🔹 Co warto wiedzieć przed rozpoczęciem leczenia?

– 🔸 Pierwsza konsultacja obejmuje szczegółowy wywiad oraz wstępną diagnozę.
– 🔸 Leczenie może obejmować zarówno psychoterapię, jak i farmakoterapię — decyzja zależy od diagnozy indywidualnych potrzeb.
– 🔸 W trakcie terapii wskazane są okresowe kontrole, w celu monitorowanie postępów i ewentualnych korekt, jak dostosowanie dawek leków.
– 🔸 Współpraca z terapeutą i lekarzem zwiększa szanse na trwałą poprawę.

—

Jeśli odczuwasz przewlekły lęk, napady paniki lub trudności w codziennym funkcjonowaniu — skonsultuj się ze specjalistą i rozpocznij leczenie, odzyskaj spokój i równowagę.