Bezsennosc i zaburzenia snu

Zaburzenia snu

Prawidłowy sen osoby dorosłej trwa około 8 godzin, a zasypianie zabiera do 20 minut. Jeżeli występują wybudzenia – są krótkotrwałe.

W zaburzeniach snu o charakterze bezsenności dochodzi do wydłużenia czasu zasypiania do ponad 30 minut, sen jest krótszy niż 6 godzin, wybudzenia skracają znacząco sen. Powyższy schemat pojawia się na tyle często, że powoduje to w ciągu dnia senność, zmęczenie i obniżenie sprawności psychicznej, fizycznej i intelektualnej.

Wybudzenia nocne zaburzają swobodne następowanie po sobie faz snu i skracają szczególnie fazy głębokiego snu. Części wybudzeń nie pamiętamy; są to wybudzenia na tyle krótkie, ze nie zaburzają jakości snu, natomiast można je zarejestrować podczas badania polisomnograficznego (zapis aktywności elektrycznej mózgu podczas snu). Wybudzenia o znaczeniu klinicznym pogarszają skuteczność snu na tyle, ze odczuwamy to w ciągu dnia – pojawia się senność, drażliwość czy poczucie zmęczenia.

Rola snu

• Człowiek dorosły potrzebuje około ośmiu godzin snu w ciągu doby.
• Sen powinien być nieprzerwany, by w kolejny sposób mogły następować fazy snu – kilkakrotnie się powtarzając.
• Głębokie fazy snu mają duże znaczenie – następuje w nich nie tylko regeneracja ośrodkowego układu nerwowego i całego organizmu, ale także zapis pamięci poprzedniego dnia. W głębokich fazach snu dochodzi także do zwiotczenia mięśni poprzecznie prążkowanych (szkieletowych). Ma to znaczenie w usuwaniu napięcia z najbardziej obciążonych i podatnych na zmęczenie okolic kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego.

Najczęstsze przyczyny bezsenności

Diagnozy postawione w ośrodku medycyny snu, u pacjentów skierowanych z powodu przewlekłej bezsenności

Rys.Na podstawie: Coleman i wsp. Sleep-wake disorders based on a polysomnographic diagnosis. A national cooperative study. JAMA, 1982; 247 (7): 997–1003.